Ireen Wüst schrijft schaatshistorie met goud in Zuid-Korea
Tien medailles haalde Ireen Wüst op vier Olympische Spelen. Zij won vanmiddag de 1500 meter.
Tien minuten lang wist Ireen Wüst maar één ding zeker: ze wilde niet kijken. Na haar eigen rit zat ze op meerdere bankjes, ijsbeerde ze heen en weer, hurkte ze neer met het hoofd gebogen en de ogen dicht. Ze mompelde een paar keer voor zich uit: “Laat het genoeg zijn, laat het genoeg zijn.”
Het was genoeg. Haar 1.54,35 was gisteren genoeg om de olympische 1500 meter te winnen. Om 22.49 uur lokale tijd in Zuid-Korea kon ze als een dolle over het middenterrein rennen en vloog ze over het ijs naar haar familie op de tribune. De tranen waren die van een recordhoudster.
Record
Wüst schaatste zich namelijk naar haar vijfde olympische goud. Ze is de eerste schaatser ooit die tien medailles veroverde op de Olympische Spelen. Ze werd bovendien de succesvolste Nederlandse olympiër. Ze passeerde Anky van Grunsven, die negen medailles won.
Ze had het zelf eergisteren op het startschema gezien. De 1500 meter was op 12 februari. Op die dag twaalf jaar geleden begon haar olympische zegereeks. Toen won ze in Turijn als negentienjarige spring-in-het-veld haar eerste goud, op de 3 kilometer. Nu stond ze, onder grote spanning die ze ook zichzelf had opgelegd, op haar vierde opeenvolgende Spelen op het hoogste tree van het podium. Een kort lachje vergezelde de opmerking dat dat ‘toch echt wel een lange tijd is’. In ieder geval lang genoeg om premier Rutte bij zijn telefoontje te tutoyeren.
In het Noorse Stavanger rees twijfel of Wüst wel fit was
Toch kwam het dit jaar van heel, heel ver bij de 31-jarige Brabantse, die drie jaar geleden een ploeg om haar heen creëerde (Team4gold) om nog één keer voor goud te gaan. Een zenuwblessure in haar buikstreek leidde tot fysiek ongemak en stress. Ze ging technisch anders schaatsen, waardoor ze weer last kreeg van haar heup. Vooral in het Noorse Stavanger, tijdens de tweede wereldbeker van het seizoen, rees voor de buitenwacht de twijfel. Ze reed er slecht, mede door ziekte. Ze beende woedend de zaal uit, trok zich terug uit het toernooi.
Het leek een voorbode voor een rampseizoen. Pas bij het OKT in december begon ze weer een beetje te lachen. Toch had ze nooit getwijfeld, herhaalde ze gisteren nog maar eens. “Elk jaar krijg ik dezelfde vragen. Maar ik ben nooit goed vroeg in het jaar en nu met die blessure ging het helemaal niet lekker.”
In Pyeongchang reed ze haar beste 1500 meter van het jaar. Een gevolg van ‘juiste keuzes’, aldus coach Rutger Tijssen. Ze lette op voeding, wanneer ze rust pakte, wanneer en hoe ze trainde. Zo besloot ze gisterochtend nog even wat langer te schaatsen. Het ‘voelde niet lekker’, dus reed ze wat door.
Bovendien maakte ze zelf de keuze om maar met vier mensen in een appartement te zitten. Dat gaf meer rust. De zon scheen wel in haar kamer. Gelukkig hadden ze al bedacht om bouwplastic mee te nemen om het raam af te plakken. Kampioen worden zit in de details.
Ze was relaxed, gefocust. Alleen zondagavond was er even een ‘stuitermoment’, aldus Tijssen. Toen kwam de buurman vragen of er iemand gitaar aan het spelen was. “Dat was niet zo. We waren ietwat luid met muziek en een dobbelspelletje. Yahtzee, daar hoef je niet echt bij na te denken.”
Vier jaar geleden was Wüst de koningin van de Spelen met twee keer goud en drie keer zilver. Ze werd ervoor beloond met de titel beste atlete van de Winterspelen. Nu is ze hard op weg om ook op deze Spelen te grossieren in medailles. Ze heeft er twee, en er kunnen er nog twee bij komen op de 1000 meter en de ploegenachtervolging. Maar na dit goud ‘is de cirkel wel rond’.
Coach Tijssen kreeg na afloop de vraag of Wüst een Nobelprijs voor de sport zou kunnen krijgen, mocht die bestaan. Zijn antwoord: “Ik weet niet of ze die zou krijgen, maar ze zou op zijn minst genomineerd zijn.”