Direct naar artikelinhoud
Column

Afscheid

Ger Groot

Dit is mijn laatste column voor deze krant. Bijna driehonderd stukjes heb ik gedurende meer dan een decennium voor Trouw mogen schrijven. En nog eens meer dan vierhonderd in de afgelopen paar jaar op deze website, met een ritme van drie per week. Daaraan komt nu een einde. 

Ik doe dat met spijt, maar ook met een zekere opluchting. Het viel niet mee me elke dag onder te dompelen in het nieuws omdat een columnist daaraan nu eenmaal zijn onderwerpen ontleent. Veel ellende zag ik dan voorbij komen, en ook veel dwaasheid. Soms wist ik niet wat erger was. Aan het eerste kon ik zelden iets doen, aan het tweede misschien een beetje.

Daarom stonden mijn columns, vooral op de website, nogal eens in het teken van tegenspraak. Voor de zoveelste keer opschrijven wat iedereen toch al vindt en zegt, is tenslotte niet erg zinvol. Nuttiger wordt de beschikbare ruimte gevuld met het noemen van bezwaren en aspecten die er elders bekaaid vanaf komen. Dat kan soms wat ingewikkeld worden want de wereld zit niet simpel in elkaar, maar de lezer mag best enige moeite doen.

Vooral op de website kon ik direct reageren op de dagelijkse actualiteit

Uitputtend

De voor een columnist onvermijdelijke eis overal een mening over te hebben is soms uitputtend – en er valt een last van me af nu dat niet meer hoeft. Het besef dat die meningen op de sociale media minder populair kunnen uitpakken, maakte het bestaan er de afgelopen jaren bovendien niet rustiger op.

Maar dat hoort erbij en daarom heb ik hardnekkig getracht te blijven beantwoorden aan mijn zelfopgestelde richtlijn. Niet om per se in de contramine te zijn, maar wel daar en wanneer dat nodig was en daarvoor goede redenen waren aan te voeren. Ook een columnist heeft zijn onderbuik, maar zolang die alleen sentiment weet voort te brengen moet dat in de privésfeer blijven. In het debat gaat het om feiten, argumenten, evenwichtigheid en zelfbeheersing.

Soms zal ik daarbij lezers en redacteuren tegen de haren hebben ingestreken. Ik verontschuldig me daar niet voor, tenzij ik ergens de grenzen van de wellevendheid mocht hebben overschreden. Maar de vooroordelen en clichés waar ook het vooruitstrevend denken niet vrij van is, vroegen uit naam van rede en werkelijkheidszin nogal eens om een ongemakkelijk weerwoord.

Vooral in de afgelopen jaren heb ik op de website van deze krant direct kunnen reageren op de dagelijkse actualiteit, haar opwinding en haar ver- en misleidingen. Teruggaan naar een bezadigder ritme van eens per twee weken is daarna moeilijk geworden. Té moeilijk voor wie heeft leren ervaren dat de waan van de dag dringender om commentaar vraagt dan de tijdlozer onderwerpen die best een uitstel van veertien dagen kunnen lijden.

Ondanks alles was ik graag doorgegaan, want juist in een door (al dan niet gelukkige) idealen en ideeën gedreven krant als deze lijken recalcitrante inzichten mij onmisbaar. Maar ik zal ze niet meer tot uitdrukking brengen – niet op de website en niet op deze pagina. Wat ik wel ga doen, en waar, weet ik nog niet precies. Hoe dan ook ben ik de krant dankbaar voor de ruimte die ze mij de afgelopen jaren geboden heeft, en u, lezers, voor het geduld waarmee u mij hebt willen verdragen.

Het ga u allen goed.

Ger Groot doceerde filosofie aan de universiteiten van Rotterdam en Nijmegen. Voor Trouw bekeek hij de actualiteit de afgelopen jaren door een filosofische bril. Lees meer columns op trouw.nl/gergroot.