Lynn Austin, de onbekende schrijfster van bestsellers

Haar eerste boek ontstond in de uren dat haar kinderen sliepen. Lynn Austin (60), destijds huismoeder en parttime lerares, miste iets in de boeken die ze las: hoop, de christelijke hoop welteverstaan. En dus begon ze zelf maar met schrijven. Met succes. Sinds haar eerste boek in 1995 werd gepubliceerd, volgden er nog 25.

In de Verenigde Staten ging het haar voor de wind, ze won al acht Christy Awards, nationale prijzen voor christelijke fictie. Ook in Nederland vinden haar boeken gretig aftrek. Nieuwe romans staan steevast een paar maanden bovenaan de BCB/ND top-10 van de Branchevereniging Christelijke Boekverkopers.

In de bestsellerlijsten van het CPNB komt Austin niet voor. Dat is merkwaardig: er staan op die lijsten boeken waar beduidend minder exemplaren van zijn verkocht. Austins bestverkochte roman ‘Eva’s dochters’ bijvoorbeeld ging zo’n 38.000 keer over de toonbank. Daarmee valt ze in dezelfde categorie als bijvoorbeeld Jill Mansell, Carlos Ruiz Zafón en John Grisham, die in 2017 allemaal tussen de dertig- en veertigduizend exemplaren van een titel verkochten in Nederland.

“De teller van het aantal verkochte boeken van Austin staat inmiddels op ruim 450.000 exemplaren”, zegt ­Maaike Hoogendoorn van uitgeverij Kok, die Austins boeken in Nederland uitgeeft. En dat is veel, gezien het publiek dat Austin bedient. Dat publiek bestaat bijna geheel uit christelijke vrouwen.

Het is een combinatie van Austins voorliefde voor de generatieroman, of de familiesaga, en het feit dat er nog weinig te kiezen viel op het gebied van christelijke romans toen ze begon met schrijven, verklaart Hoogendoorn haar populariteit. “Lynn sprong er echt uit en ze schreef ieder jaar een boek. Haar research is goed en de generatieroman is een geliefd genre, ook buiten de christelijke scene. Het roept herkenning op om te zien hoe familie je vormt.” En haar boeken zijn automatisch een clean read – er zit geen gevloek of expliciete seks in, dat waarderen haar lezers.

God is goed

De generatieromans en historische romans doen het verreweg het beste op de Nederlandse markt. De boeken waarin Austin bijbelverhalen hervertelt, verkopen ‘beduidend minder’, zegt Hoogendoorn. “In reformatorische kringen heerst bijvoorbeeld het idee dat je de Bijbel niet mag romantiseren en de personages geen woorden in de mond mag leggen.”

Het meest onderscheidende aan haar boeken is natuurlijk de christelijke boodschap. Hoewel Austin het evangelie niet altijd uitspelt, zoals ze per

e-mail laat weten, is het altijd aanwezig. “Mijn christelijke wereldbeeld zal altijd doordringen in mijn verhalen. Ik heb niet altijd een vast thema in mijn hoofd, al is de overkoepelende boodschap in al mijn boeken: Het leven is moeilijk, maar God is goed”, schrijft ze.

Dat spreekt haar lezers aan omdat die meer willen dan spanning of een liefdesverhaal, denkt Austin. “Ze zijn op zoek naar een diepere boodschap. Ik hoor van lezers dat ze het waarderen dat ik geloven niet als iets simplistisch neerzet en over moeilijke dingen schrijf zonder makkelijke antwoorden te ­geven.”

Prekerig

Het is haar kracht, maar tegelijkertijd de reden waarom veel seculiere boekhandels het niet aandurven met Austins romans. “We merken dat de meningen daarover verschillen”, zegt Hoogendoorn. “Sommigen zeggen: het zijn historische romans en toen geloofde iedereen in God, dus het kan prima. Maar de manier waarop een auteur dat in een roman verwerkt, verschilt nogal. Het geloof van Lynns personages gaat diep, het is niet even een gebedje tussendoor. Ze schrijft over de manier waarop de relatie met God invloed heeft op je relaties en de keuzes die je maakt. Daar gaat zij best ver in. Dat maakt het soms wat prekerig en daardoor lastiger een groter publiek aan te spreken.”

Dat is een dilemma waar meer christelijke schrijvers mee te maken hebben. Literair journalist en schrijfster Enny de Bruijn beschreef dat al eens in De Waarheidsvriend, het blad van de Gereformeerde Bond, een behoudende stroming in de Protestantse Kerk in Nederland. “In feite zit de christelijke schrijver in een onmogelijke spagaat. In de praktijk komt het erop neer dat schrijvers óf te veel voor eigen kring schrijven, óf vanuit een zo eigentijds levensgevoel dat het christelijke lezerspubliek voor een deel afhaakt.”

Daarom is onlangs bij een heruitgave van ‘De boomgaard’ geprobeerd Austins boeken toegankelijker te maken. “We hebben het christelijke er niet uitgehaald, maar de zinnen soms iets aangepast zodat ook iemand bij wie het geloof niet met de paplepel is ingegoten het goed kan volgen”, zegt Hoogendoorn. Want, merken ze bij uitgeverij Kok, de samenleving staat wel steeds meer open voor religie, en dat kan kansen bieden voor Austin. Haar boeken zijn weleens opgenomen geweest in de maandelijkse bundels die lezers met een abonnement op het platform Bookchoice kunnen downloaden, de reacties waren positief. “Maar de algemene boekhandel blijft terughoudend, en dat is onze toegangspoort tot de seculiere lezer.”

Annette Otto-Nales (42) uit Barendrecht

“Lynns boeken hebben diepgang, het zijn geen flutromans, maar zijn wel makkelijk geschreven. Je zit snel in het verhaal, dus je kan even een bladzijde tussendoor gooien als de kinderen stil zijn. De hoofdstukjes zijn kort en er worden meerdere verhalen door elkaar geweven. Het zijn goede verhalen met goed onderzoek en een verrassend einde. Vaak gaan haar boeken over iets waargebeurds. Ze heeft bijvoorbeeld een trilogie over slavernij en de Amerikaanse burgeroorlog. Dat vind ik interessant, zeker nu met het gedoe rond zwarte piet.

“De bijbelse romans lees ik niet. Daar heb ik de Bijbel voor. Ik houd er niet van als mensen de Bijbel gaan uitpersen tot een verhaal. Ik vind het mooi hoe de christelijke boodschap in haar romans zit. Je voelt dat er een bepaalde hoop is door het geloof, zonder dat het er zwaar bovenop ligt. Je hebt soms van die christelijke boeken waar heel vroom wordt gedaan. Dan staat er: ‘Ze hoorde de stem van God’, daar houd ik helemaal niet van. Bij Lynn is het niet zweverig, maar oprecht.”

Stefanie Hoek (28) uit Ouddorp

“Naast wat romantiek gaan Lynns boeken over onderwerpen als de Tweede Wereldoorlog of immigratie. Dat vind ik zelf leuk. Haar verhalen raken je echt, alsof je deel wordt van de hoofdpersoon. Als je aan een boek bezig bent, kun je het moeilijk wegleggen omdat je gewoon wil weten hoe het afloopt. De trilogie over de burgeroorlog vind ik heel mooi, die heb ik wel drie of vier keer gelezen, maar een favoriet kiezen is te moeilijk. Haar eerste boeken over de bijbelse geschiedenis heb ik nog niet te pakken kunnen krijgen in de bieb, dus die heb ik nog niet gelezen.

“Ik lees ook niet-christelijke boeken, maar ik vind dat de boodschap die Lynn Austin in haar verhalen legt, zorgt voor een diepere laag. Ik vind geloven soms best moeilijk. Als je aan Lynns personages ziet dat zij ook wankelen, is dat herkenbaar. Ook als je niet gelooft, kun je haar boeken lezen. Mijn oma slaat de ‘bijbelstukjes’ meestal over en dan is het nog steeds een mooi verhaal.”

Sigrid Merkus (39) uit Drachten

“Ik was op zoek naar een mooie christelijke roman en kwam in de evangelische boekhandel Lynns boek over Hizkia tegen. Ik heb het in één keer uitgelezen en ben direct teruggefietst om deel twee en drie te halen en de boeken over Manasse erbij. Ik heb alles achter elkaar gelezen en daarna nog een keer met de Bijbel ernaast. Ik vind bijbellezen soms lastig maar Lynn beschrijft het zo mooi dat dat bijbelgedeelte op een heel nieuwe manier is gaan leven voor mij. Ik zag het gewoon voor me, alsof er een film werd gedraaid.

“Ook haar niet-bijbelse romans spreken me aan. Ze schrijft met zoveel emotie, je duikt echt in de personen en hun gedachten en gevoelens. Ik lees vooral boeken van christelijke auteurs. Ik heb geen zin in iets waarin om de haverklap wordt gevloekt, of iets met veel seks. Lynns boodschap is niet belerend. Haar personages zitten met geloofsvragen waar ik zelf ook mee worstel. Als je dat dan leest denk je: ik ben niet de enige. Het geeft herkenning en soms handvatten waar je mee verder kunt, een andere manier van kijken.”

Lees ook:

Christenen kunnen niet schrijven

Stevo Akkerman, auteur van het beste religieus-literaire boek van het jaar, vraagt zich af waarom literatuur onder behoudende gelovigen zo slecht valt.