Zelfs áls Kavanaugh zich als 18-jarige heeft misdragen, maakt hem dat niet ongeschikt als opperrechter
De afgelopen week zagen één Nederlandse rechter en één beoogde Amerikaanse rechter hun gezag afbrokkelen door onthullingen over gedrag dat in een minder overspannen klimaat nooit tot een rel had geleid.
In Nederland zou Jan Wolter Wabeke tijdens een privé-etentje gezegd hebben dat ‘roken ieders eigen verantwoordelijkheid is’, en dan ook nog ‘op neerbuigende toon’. Tenminste, dat had advocate Bénédicte Ficq bij de koffie van een kennis gehoord.
Twee jaar geleden diende Ficq, aangemoedigd door tal van artsen en ziekenhuizen, een aanklacht in tegen vier tabaksproducenten, die bewust zouden sjoemelen met sigaretten. Belangrijke actie, ongetwijfeld. En jammer dat het OM na rijp beraad concludeerde dat ze de tabaksproducenten niet kúnnen vervolgen. Maar minstens zo jammer vind ik Ficqs bewering dat Wabeke, voorzitter van het gerechtshof dat de zaak behandelt, met zo’n mening over roken niet objectief kán zijn. Als de voorzitter er privé zo over denkt, kon zij ‘met haar argumenten wel inpakken’, aldus Ficq.
Rechters hoeven toch niet per se keurige studenten geweest te zijn – of meningloze zombies?
Oh, is dat zo? Dus als rechters een privémening hebben over een zaak, kunnen ze daar als professional niet meer over oordelen?
En dan was er nog Brett Kavanaugh, door Donald Trump voorgedragen als nieuwe rechter in het Hooggerechtshof. Ook niet ieders cup of tea, deze Kavanaugh. De man staat niet alleen bekend als zeer capabel, maar ook als zeer conservatief. Daarbij komt dat Kavanaugh eerst actief heeft bijgedragen aan de Monica Lewinsky-rel die Bill Clinton bijna zijn baan kostte en later alsnog heeft besloten dat het gedrag van presidenten beter níet door een onafhankelijk hof beoordeeld kan worden. Die visie komt Donald Trump natuurlijk goed uit. Begrijpelijk ook, dat Democraten zich zorgen maken, want komen ze mét Kavanaugh ooit nog van Trump af?
Schoonheidsprijs
Maar de wapens waarmee ze hem bestrijden maken hen zelf niet geloofwaardiger. Dat wapen is bijvoorbeeld de 53-jarige Deborah Ramirez, bereid te getuigen dat toenmalig medestudent Kavanaugh in de vroege jaren tachtig tijdens een dronken bui zijn geslachtsdeel in haar gezicht geduwd heeft. Onsmakelijk – je kunt amper aan de man denken zonder dat voor je te zien. Twee andere vrouwen hebben uit hun studententijd vergelijkbare slechte herinneringen aan Kavanaugh.
Of het waar is? Het zou me niks verbazen – en dat zou Kavanaughs glasharde ontkenning bepaald problematisch maken. Maar eerlijk gezegd: zelfs áls Kavanaugh zich als stomdronken 18-jarige heeft misdragen, volgt daaruit toch niet dat hij nú volstrekt ongeschikt is om het beroep van opperrechter uit te oefenen? Rechters hoeven toch niet per se keurige studenten geweest te zijn – of meningloze zombies? Als ze hun leven maar beteren en hun beroep maar serieus nemen.
Het meest problematisch aan het speuren naar fout gedrag uit het verleden en het rondbazuinen van ‘foute’ privémeningen is het kinderachtige daarvan: als die rechter mij niet bevalt, dan ga ik hem verdacht maken door in diens privéleven te poken. Juridisch mag het allemaal, geloof ik, maar daarmee verdient dit wraakzuchtige gespit nog niet de schoonheidsprijs.
Wat is daar nou erg aan? Leonie Breebaart onderzoekt in haar columns de actualiteit op filosofische wijze. Lees ze allemaal hier terug.
Lees ook:
Christelijk rechts neemt de #metoo-claims over opperrechter Kavanaugh niet zo serieus
De aantijgingen van seksuele agressie tegen de nieuwe Amerikaanse kandidaat-opperrechter zijn slecht nieuws voor christelijk rechts. Er staat veel op het spel, en dus gaan de leiders van de beweging in de aanval.