Esmee Visser, de nieuwe koningin van de 5 kilometer
Van vijfde op het Nederlands kampioenschap in oktober tot olympisch goud in februari. Esmee Visser (22) legde de weg naar de top in reuzenstappen af. Ze is als een bitcoin toen die in waarde steeg, grapte haar uitgelaten coach Remmelt Eldering gisteren. Een lijn bijna verticaal omhoog.
Visser was de grote onbekende in een olympische 5 kilometer waar onder meer Claudia Pechstein nog in reed. Twee internationale wedstrijden reed ze dit jaar: ze won in de B-groep een 5 kilometer, en werd Europees kampioen op de 3 kilometer. Ze had daarom verwacht dat haar concurrenten wat verbaasd naar haar zouden kijken deze Spelen. Zo van, wie ben jij nou?
Het visitekaartje hoeft nu niet meer te worden afgegeven. Met haar bril die bijna te groot was voor haar hoofd en de wangen in de laatste rondes rood van inspanning reed ze in stijl naar olympisch goud. En dat terwijl ze op het olympisch kwalificatietoernooi, waar ze voor het eerst met de pers sprak, niet eens wist wanneer de Olympische Spelen waren.
Ze noemde zichzelf een jonge eend in de bijt, een passende verbastering van het spreekwoord.
Hoe gek het ook klinkt, de titel past ook wel in haar ontwikkeling. Visser, die het begin dit jaar nog vreemd vond dat haar helden Sven Kramer en Koen Verweij haar überhaupt kenden, reed dit seizoen van persoonlijk record naar persoonlijk record. Van 7.05 in drie stappen naar 6.50 nu. Haar persoonlijkheid groeide niet mee met haar status. Ze voelt zich nog steeds bezwaard als vrienden en familie speciaal voor haar kaartjes kopen voor wedstrijden.
Kracht
Hoe die vooruitgang tot stand kwam? Ze rijdt dit jaar bij RTC Noord, waar ze kan trainen met mannen die rondjes in 27,0 rijden. Ze kan zich vastbijten, wil niet lossen en wordt daarom sterker. Ook in haar sprietige lichaam, ze weegt net boven de vijftig kilo, zit veel kracht, zegt Eldering. "En ze is vooral heel efficiënt met haar slag."
Op het olympisch ijs reed ze in trainingen zo hard dat haar coach haar moest afremmen. Het kenmerkt haar onbevangenheid. Na haar race gisteren had ze ook alleen maar 'lekker gereden'.
Ze was vroeg naar Pyeongchang gereisd, om zo routine te vinden. Het olympisch dorp was namelijk ook nog een ontdekkingsreis. Ze noemde zichzelf een jonge eend in de bijt, een passende verbastering van het spreekwoord. Haar hele tas zit inmiddels onder de pinnetjes, een gewild ruil- en collectorsitem op deze Spelen. Na een week had ze haar verzameling bijna al compleet. "Alleen maar goed, kon ik me op het schaatsen richten." Zelfs bij het rondje langs de pers bemachtigde ze er gisteren nog één.
Hoe mooi haar opmars is, haar titel nu geeft ook aan hoe naarstig de langste afstand bij de vrouwen op zoek is naar een koningin.
Eenmaal in Zuid-Korea kwam er druk op te staan. Ze was toch wel een kanshebster. Eldering sprak op haar in: druk is goed, zei hij. Vond ze zelf eigenlijk ook wel. "Toen ik de andere Nederlanders zag winnen, wilde ik Nederland blij maken." Om daar zachtjes toch maar aan toe te voegen. "En mezelf ook."
Hoe mooi haar opmars is, haar titel nu geeft ook aan hoe naarstig de langste afstand bij de vrouwen op zoek is naar een koningin. De vrouw die de laatste jaren domineerde, Martina Sablikova, werd dit jaar geplaagd door blessures en heeft niet meer de overmacht van weleer. Zij vierde haar zilver als ware het goud. Annouk van der Weijden werd vierde. Zij werd in de laatste ronde nog van het podium geduwd door Natalia Voronina, die uitkomt als olympisch atleet van Rusland.
Nee, Visser lijkt een braakliggend terrein voor zich te hebben dat zij mogelijk jarenlang naar eigen wens kan inrichten. Er is nog potentie genoeg, zegt haar coach. Maar waarvoor eigenlijk? Ze is nu al olympisch kampioen. Visser: "Nog een keer dan maar?"