Favoriet Nuis maakt het waar met goud op 1500 meter
Het leek zo makkelijk, het leek zo zeker. Kjeld Nuis was de favoriet, en maakte het waar. De schaatser die vaak de beste was, maar nooit de écht grote prijzen won, pakte de grootste prijs uit zijn carrière. Hij werd olympisch kampioen op de 1500 meter, in een tijd van 1.44,01. Patrick Roest werd bij zijn debuut verrassend tweede, de Koreaan Kim Min Seok pakte brons.
Nuis pakte de titel op het koningsnummer van het schaatsen, op de Olympische Spelen de afstand met de grootste verrassingen, met op de voorgaande vier Spelen de winnaars Zbigniew Bródka, Mark Tuitert, Enrico Fabris en Derek Parra.
Zonder de Rus Denis Joeskov, geschorst door het Internationaal Olympisch Comité leek de afstand open te liggen. Leek, want Kjeld Nuis kon eigenlijk niemand bedenken die favoriet was naast hijzelf, Koen Verweij, Joey Mantia en Patrick Roest. Die eerste twee kwamen er alleen helemaal niet aan te pas.
Nuis was zelf de absolute topfavoriet, ook al reed hij pas voor het eerst een rit op de Spelen. Twee keer miste hij kwalificatie. Een keer, in 2010, omdat hij werd gepasseerd ten faveure van Jan Bos, vier jaar geleden omdat hij bij het kwalificatietoernooi van toen de druk niet aankon.
Omdat hij bij de seizoenstart een volgens hem 'waardeloze' rit reed, miste hij te veel wereldbekers om laat in het schema terecht te komen. Hij hoopte op een start in de buitenbocht, waardoor hij bij de eerste kruising achter zijn tegenstander aan kon rijden.
Doelwit
Dat was precies wat er gebeurde. De tegenstander van Nuis, de Japanner Oda, ging mee op de opening en kwam zo uit dat Nuis hem als doelwit had.
Het leidde tot een ronde van 25 seconden. Dat was bijna een seconde sneller dan iedere andere deelnemer op de schaatsmijl. Daar pakte Nuis zijn winst. Uiteindelijk was hij 85 honderdsten sneller dan zijn ploeggenoot Roest.
Die was al in de vierde rit in actie gekomen. Heel vloeiend zag het er niet uit bij Roest. Hij kreeg zijn linkerarm maar niet op zijn rug. Maar de snelle rondetijden bleven, ondanks dat gebrek aan aerodynamica.
Roest, die afgelopen zomer nog bij zijn laatste skeelertraining tegen een tractor aanreed en vanwege een botbreuk lang geen wedstrijden kon schaatsen, reed dit seizoen amper wedstrijden en moest zodoende al vroeg starten. Hij werd vaak gezien als de opvolger van Kramer, maar leefde zijn reputatie niet na. Tot vandaag.
Koen Verweij, die dit seizoen vooral met Joeskov streed om de bovenste plekken, reed zich in de laatste ronde helemaal op een hoop. Hij werd elfde. Verweij reed bij het OKT eigenlijk zijn laatste goede rit. Daarna ging de druk eraf, met een EK waar hij vooral lachte en lol maakte als exemplarisch voorbeeld. In de vorm van het OKT kwam Verweij nooit meer.
Lees hier meer over de Olympische Spelen in Pyeongchang