Koningsdrama treft Kramer
Deze rit moest het worden, de rit van zijn leven. Eindelijk ging de schaatser die grossiert in medailles zijn carrière bekronen met een gouden 10 kilometer. Maar ook deze keer lukte het niet.
Voor de vierde keer niet. Sven Kramer, die vandaag ein-de-lijk de olympische 10 kilometer zou winnen, faalde wéér op het moment dat het moest. Niet hij, maar Ted-Jan Bloemen mag zich olympisch kampioen noemen. Kramer liet halverwege lopen, hij werd zesde in waarschijnlijk zijn laatste individuele race op de Spelen. Een koningsdrama, met Ted-Jan Bloemen die nu de kroon van Jorrit Bergsma overneemt als heerser op de langste afstand.
Kramer wist eigenlijk al dat hij niet ‘in de flow’ zat die hij wilde hebben
In aanloop naar ‘de 10’ tuimelden de superlatieven de afgelopen dagen over elkaar heen. De 15de februari, dat zou de dag worden waarop de grootste Nederlandse sportgeschiedenis zou worden geschreven deze Spelen. Sven Kramer ging de lacune vullen op zijn erelijst. De enige lacune.
De 5 kilometer van zondag, die Kramer won, was de opmaat daartoe. Maar Kramer zelf wist toen al dat hij niet ‘in de flow’ zat die hij wilde hebben. Hij was niet zo ‘structureel goed’ als hij in de jaren hiervoor was. Coach Jac Orie had na afloop geen verklaring waarom het mis was gegaan bij zijn beste schaatser. Fysiek was hij beter dan ooit, wezen de testen uit.
Ontgoocheling
De 5 kilometer kon hij daarom nog wel controleren op conditie en kracht. Maar 25 ronden lang, dat kon niet op die manier. Daarvoor was efficiëntie nodig, een goede slagbeweging. Iets wat Kramer dit hele seizoen al miste. De stuurbeweging van zijn linkerschaats, vlak voor de afzet. Die is volgens Kramer niet perfect. Hij krijgt zijn schaats ‘niet mee’, zo voelt hij het. “Ik weet hoe de perfecte slag moet voelen. De laatste maanden voelde ik dat ik het net niet had. Dat is ook topsport.”Het waren woorden van een schaatser die als geen ander ook de keerzijde van de Spelen kent. De nederlagen, de miskleunen. Zoals die keer dat hij in 2010 op de 10 kilometer de verkeerde baan in stapte. Of toen hij vier jaar geleden werd gesloopt door Jorrit Bergsma. Kramer beet zich, al dan niet gehinderd door rugklachten, in de laatste rit stuk op de tijd die Bergsma al had neergezet.
Toen hij vandaag eenmaal besef te dat het ook deze keer geen goud zou worden, liet hij de rit lopen, al zei hij dat niet met zoveel woorden. Iemand van zijn statuur rijdt niet voor een tweede of derde plek. De ontgoocheling had hij al op het ijs kunnen verwerken. De laatste twaalf ronden kwam dat besef binnen. Hoewel diep teleurgesteld, had hij zichzelf weer onder controle.
‘De laatste maanden voelde ik dat ik het net niet had. Dat is ook topsport.’
Bloemen
Waar Kramer faalde, schitterde Ted-Jan Bloemen. De Nederlander die in 2014 besloot voor Canada uit te komen, bekroonde zijn tweede schaatsleven met goud. Hij lijkt de nieuwe koning op de lange afstanden, nadat hij zondag al zilver had gehaald op de 5 kilometer.
Kramer sprak tegen dat er sleet op zijn lichaam kwam. Kijk maar naar zijn erelijst. Hij wint nog steeds bijna alles. Maar hij heeft zich al moeten aanpassen aan zijn lichaam. Hij won steeds vaker dankzij berekenende ritten, niet op pure kracht. Ook aan Kramers kracht komt een keer een eind.
Deze Spelen wilde hij weer dat jonge mannetje van een jaar of negentien zijn, die wedstrijden reed zonder druk en die vooral racete om te winnen, dwars door muren heen. Het lukte vandaag niet. De kans is dan ook groot dat Kramer zijn individuele olympische carrière afsluit met een zesde plaats.
Peking over vier jaar, dat lijkt vooralsnog te ver weg. Een 10 kilometer zal hij niet meer winnen. “Ik besef het al te goed. Het is zeker niet leuk, maar het gaat niet mijn leven verpesten.”
Lees meer over de olympische spelen in Pyeongchang in dit dossier.