Column

Uw inbreng is een comment

Partijvoorzitter Selcuk Ozturk (L) en lijsttrekker Tunahan Kuzu tijdens de opening van het partijbureau van de politieke beweging Denk.

Op de facebookpagina vraagt iemand waarom Denk toch zo bezig is met het verleden. Het is een comment onder het bericht dat de partij een 'vijfpuntenplan' onthult over Srebrenica. Denk wil een monument, wil dat het drama de Nederlandse geschiedschrijving haalt en wil betere relaties met Bosnië. 'Ik heb het al eerder gevraagd, maar ik krijg nooit antwoord', schrijft de vragensteller.

Romana Abels 3 augustus 2016, 12:52

Gelukkig, zij ook niet. Ik ben al maanden lid van Denk, maar ik heb eigenlijk nog nooit iets gehoord. Er kwam alleen een mail om me voor mijn lidmaatschap te bedanken, verder niets. Er is geen afdeling waar ik bij hoor. Er is geen partijkantoor waar ik naar bijeenkomsten kan, er is geen post van de partijleider, geen ledenblad.

Beloften
'Als lid van Denk', zei de partij op de website, 'kun je meedenken en meebeslissen op bijeenkomsten: politici spreken in greet & eat-sessies en actief meehelpen om de balans in Nederland te herstellen'. Het is bij beloften gebleven.

Denk heeft het niet op politieke journalisten. Op de Denk-pagina op Facebook werden onlangs de gezichten van twaalf van mijn collega's uit de parlementaire journalistiek getoond. Diezelfde dag riep Denk-Kamerlid Tunahan Kuzu journalisten op tot het afleggen van een ambtseed. Het zou volgens hem de enige manier zijn om het vertrouwen in de pers te herstellen. Een paar dagen later volgden in NRC onthullingen over Denk-politicus Öztürk. Misschien ben ik geroyeerd, maar ook dat is me niet verteld.

Romana Abels is behalve lid van de politieke redactie van Trouw lid van menig vereniging, maar nooit van een politieke partij. Dat komt door de tijdgeest, zeggen de partijen, maar zelf spelen ze ook een rol. Participerend onderzoek in zes bedrijven. Aflevering 3: Denk.

Besloten bijeenkomst
Begin juni werd de eerste partij-afdeling opgericht, in Breda. Regionale kranten deden er melding van. De bijeenkomst was besloten - alleen toegankelijk voor leden. Ik hoorde niets. 'Hou de website in de gaten', stond er op Facebook, dus dat deed ik. Maar hoe vaak ik ook vernieuwde, hoe vaak ik keek op de facebookpagina, er kwam geen nieuws. Tot de oprichting voorbij was; 'Vandaag is onze eerste afdeling gelanceerd', meldde Denk op Facebook. Er was een foto van een enthousiaste groep mensen bij.

'Wen er maar aan', is het motto van Denk. Daar bedoelen ze mee: wen er maar aan dat wij, nieuwe Nederlanders, ons niet langer laten wegstoppen. We eisen onze plek op. Misschien gaat het ook wel over een nieuwe manier van politiek bedrijven. Wen er maar aan, Denk doet het niet zoals andere partijen.

Facebook
Het kan simpelweg niet: het lidmaatschap van Denk kost twaalf euro. Voor zo'n bedrag is het lastig congressen organiseren of magazines te versturen. Het is het minimumbedrag dat de wetgever bedacht om een partij in aanmerking te laten komen voor subsidie. Heeft een partij duizend van die betalende leden, dan komt er subsidie. Op Facebook zag ik dat er inmiddels een partijkantoor in Rotterdam is - het zal wel betekenen dat die subsidie inmiddels binnen is.

Wie Denk wil volgen, lid of geen lid, moet op Facebook zijn. Daar verschijnt het ene na het andere bericht. '50.000 likes!', juichte Denk er op 3 juli. De nieuwe democratie bevindt zich op Facebook. De nieuwe congresmotie is een like of een comment. Wen er maar aan.