De week van de Nashville-verklaring

Dat er in een deel van orthodox-protestants deel nogal behoudend wordt gedacht over homoseksualiteit, is geen verrassing. Hoe kan het dan dat de Nashville-verklaring - een van oorsprong Amerikaans document - zo ontzettend veel losmaakte deze week?
De belangrijkste verklaring: de tekst gaat een stuk verder dan tot nu toe gebeurde. Een van de zinnen uit de tekst laat zich lezen als een oproep om niet uit de kast te komen. Dat was niet zo bedoeld, vertelden de initiatiefnemers toen we ze daar op bevroegen. Een andere verklaring: het feit dat er in christelijk Nederland de emancipatie van LHBT’ers langzaam maar gestaag voortschrijdt, ook in behoudende kring. De Nashvillers willen van die beweging niks weten.
Ook veel jonge homo’s die opgroeiden in een van de orthodoxe kerkgenootschappen reageerden, met vaak indringende verhalen. Een derde verklaring voor de ophef: de handtekening van SGP-voorman Van der Staaij staat onder het manifest, waardoor het debat zich ook uitstrekte tot Den Haag.
Los van die verklaringen: de initiatiefnemers werden zeer overvallen door de tsunami aan reacties.
Na een paar dagen besloten ze: we moeten ons eerst gaan bezinnen, radiostilte inlassen, stoppen met zoeken van meer ondertekenaars. “Het is tijd voor reflectie.”

Ontstressen doe je in het bos

Volgens Japannes is het dé manier om te ontstressen: shinrin-yoku, oftewel meditatief wandelen in het bos. Het wordt in Nederland ook populair. Annette Lavrijsen schreef er een boek over. Collega Loliet Wittevijn ging met haar wandelen. In het bos, uiteraard.

Het wonder van de joodse wijk van Mosul

Onze correspondent Judit Neurink schreef een paar jaar terug een roman die was gesitueerd in de joodse wijk van Mosul, Irak. Nu ISIS uit de stad is verdreven, kon ze er eindelijk weer eens naar toe. Met vrees en beven: grote kans dat er door het ISIS-geweld weinig van overgebleven was. Maar, wonder boven wonder: dat blijkt niet het geval.
 

Mega-kerkscheuring

Het is een kerkscheuring van jewelste. We moeten minstens terug tot de Reformatie van 1517 of zelfs naar het Grote Schisma 1054 voordat we een scheuring van vergelijkbare proporties tegenkomen. Sinds afgelopen weekend is de Oekraïens-orthodoxe kerk een feit. Eeuwenlang ressorteerden de Oekraïense gelovigen onder het gezag van Moskou, de Russisch-orthodoxe kerk. Daar is een einde aan gekomen: zaterdag zette patriarch Bartholomeus van Constantinopel z’n handtekening, tot woede van de Russen die niets meer met Bartholomeus te maken willen hebben. Onze correspondent Melvin Ingleby was erbij.
 

Hoe het ook alweer zat met al die verschillende oosters-orthodoxe kerken? Dit stuk biedt aardig inzicht.

Lees alvast de column van Leonie Breebaart

Toen ze de beelden zag van die stranden vol met badslippers, sportschoenen, gloeilampen en my-littile-pony-onderdelen, was Leonie Breebaart bijna op de boot naar Terschelling gestapt om mee te helpen al die uit in zee gevallen containers aangespoelde rommel te helpen opruimen. Ze ging niet, en begon haar aanvankelijke enthousiasme te wantrouwen: ‘Was mijn actiebereidheid eigenlijk niet het gevolg van een terugval in een naïef en verouderd eco-bewustzijn?’

Weer een annus horribilis voor Franciscus?

Met de jaarwisseling zal paus Franciscus vast gedacht hebben: blij dat 2018 voorbij is. Want dat was een bijzonder moeilijk jaar voor de kerkleider. Een nieuwe golf misbruikschandalen rolde door de kerk, de kritiek op de paus groeide en groeide. Maar, nog geen twee weken in het nieuwe jaar, zal hij zich afvragen: wordt ook 2019 een annus horribilis? Want nu al dienen zich nieuwe problemen aan, legt Stijn Fens uit.
 

Hysterie als verdienmodel

Al weer een paar decennia geleden verdween hysterie als aandoening uit het handboek voor psychiaters. Terwijl we in een tijd leven waarin hysterie zeer aanwezig is. Sterker nog: het is een verdienmodel geworden. In zijn nieuwste boek duikt criminoloog en filosoof Marc Schuilenburg in die tegenstelling. Leonie Breebaart sprak met hem.
 

Geluk als bevel

Doen wat je zélf wilt: dat is het dominante geluksideaal in de westerse wereld. Maar is dat idee nog wel houdbaar, vraagt de Zweedse filosoof Carl Cederström zich af. Hoe schreef er een boek over en Leonie Breebaart ging met hem in gesprek.

Een van de eerste humanistische geestelijk verzorgers in Engeland is een Nederlandse

In Nederland bestaan ze allang: humanistisch geestelijke verzorgers. In Groot-Brittannië zijn ze er nog maar net. Een van de allereerste humanistische geestelijke verzorgers daar is een Nederlandse. Lindsay van Dijk moest haar collega’s er in het begin van overtuigen dat ze echt niet anti-religieus is, vertelde ze in een interview.