Hoe meer de PvdA smeekt, hoe meer je denkt: weg hier

Diederik Samsom schrijft mij best vaak. 'Beste Romana', schrijft hij dan, en dan vertelt hij van zijn overtuigingen. Over vluchtelingen, over onderwijs, over de aanslagen in Parijs. Hij wenste me fijne feestdagen. Zijn brieven komen op sommige zondagmiddagen. Op andere komen soms berichten van Lodewijk Asscher ('beste Romana') of van Hans Spekman.

Het is uit de mode om partijlid te zijn. Alleen beroepspolitici zijn het nog, wat overgedateerde tijgers en ik, alleen omdat ik wil weten hoe het is. Zelf zeggen partijen dat het de individualisering is; dat mensen zich niet meer binden. Flauwekul, lijkt me. Ik heb een portemonnee vol pasjes - kampeervereniging, ANWB, vakbond, ijsclub. Bij een paar van die verenigingen voel ik echt wat. Je komt niet snel tussen mij en de Ouderkerker IJsclub, om maar iets te zeggen.

Iets van vroeger
Misschien ligt het niet alleen aan de mensen. Misschien ligt het ook aan de partijen.

Een vriendin zegt: Van een partij word je niet zo lid als van de ijsclub. Het is anders. Dat klopt. Ten eerste: het is een soort van geheim. Je loopt er niet mee te koop. Van de Oudekerker IJsclub heb ik een pasje, van de ANWB, Natuurmonumenten ook, maar niet van Samsom en Spekman.

Ten tweede: al bij aanmelding is duidelijk dat ook de partijen het lidmaatschap beschouwen als iets van vroeger. Bij de PvdA word ik lid (17,50) en krijg ik een ludieke retroposter uit 1948 kado: 'op voor recht en vrijheid'. Bij het lidmaatschap van het CDA krijg ik een donkergroen jaren 70 CDA-shirt, één zoals de jonge Buma gedragen moet hebben. Bij D66 is een mok met het eerste partijlogo - uit 1966 dus - te verkrijgen. De partijen vieren allemaal hun zoveeljarig bestaan, dat zal ermee te maken hebben.

Heel veel mail
De postbode is ook van de PvdA, zegt ze als ze de eerste Rood door de brievenbus doet. De PvdA zet in op optimale communicatie. Ze heeft er werk van. Er komt iedere maand een Rood en eerst kwam een brief van Hans Spekman, mijn voorzitter, die zegt dat ik heel belangrijk voor hem ben.

Er komt ook mail. Veel mail. Je wilt niet weten hoeveel mail. Gemiddeld om de dag meldt de partij zich: op zondag Samsom, op maandag de wijkafdeling, woensdag de gemeenteraadsfractie, donderdag het landelijk partijbureau, vrijdag de provincie. Het meestgebruikte woord in die berichten? Kom. 'Kom naar een politiek café over wonen'; 'Kom naar een festival over Europa'; 'Kom naar de politieke ledenraad'. Soms om de dag, soms iedere dag. Steeds weer: kom, kom, kom.

Vorig jaar schreef Adriaan van Veldhuizen een boek over de PvdA. Dat het vroeger meer een club was, waar je ook dansen kon leren, of Spaans. Die voortdurende roep van 'Kom, kom, kom' moet daarvan een relict zijn. Maar of het werkt? Op mij heeft het precies hetzelfde effect als de proppers voor de restaurants in de Lange Leidsedwarsstraat. Hoe meer zij smeken 'Kom toch', hoe meer je denkt: weg hier, snel. Dus ik ga nooit.

Iedere dag 'Kom, kom, kom' roepen, dat zou de ijslub in Ouderkerk nooit bedenken.